FILM BANDUNG KUDU MANGGUNG

NILIK kana gebyarna acara Féstival Film Bandung 2012, tangtu baé ninggalkeun hiji pananya: mana ari film produksi urang Bandung? Padahal, dina sajarah perfilman Indonésia, sidik pisan anu ngamimitian nyieun film téh datangna ti Bandung. Sanajan anu boga vokalna urang Walanda, tapi film anu dijieunna Bandung pisan, malah Sunda pisan, nyatana film “Loetoeng Kasaroeng”,  anu dina taun 1926 diproduksi ku NV Java Film Company, kalayan sutradarana  G. Kruger jeung L. Heuveldorp. Kilang kitu, para pamaénna mah  diwengku ku aktor-aktris pribumi. Ieu film munggaran di Indonésia téh mimiti diputer di kota Bandung, ti tanggal 31 Desember 1926 nepi ka 6 Januari 1927 di dua bioskop kakoncara, Bioskop Metropole jeung Bioskop Majestic.

Ku ayana urang Belanda milih tatar Sunda anu munggaran diangkat kana film, tangtuna ogé mibanda rupaning alesan. Moal sapati-pati wani nyieun film anu mibanda latar Sunda, lamun teu kasawang yén film-film Sunda téh bakal dipikaresep ku balaréa. Di tatar Sunda gudangna carita. Lain baé film Sunda anu munggaran manggung, da puguh novél anu pangheulana manggung (medal) ogé taya lian novél nu ngagunakeun basa Sunda, anu judulna “Baruang ka Nu Ngarora”, karangan DK. Ardiwinata, dipedalkeun ku Balé Pustaka, taun 1914.

Forum Film Bandung (FFB) katémbong leuwih mibanda kapercayaan diri kana kualitas film anu mibanda latar kasangtukang Sunda. Katitén FFB kana film Sunda, salahsahijina dibuktikeun ku digelarna diskusi anu jejerna “Mengangkat Karya Sastra Sunda ke Dalam Film Indonesia”. Najan perelu ngalalanyahan deui ti mimiti, tapi lamun miang tina sajarah perfilman, sigana cita-cita FFB téh lain saukur impian. Di satengahing palagan téknologi perfilman nu beuki maju, tangtuna ogé urang Sunda ulah saukur jadi nu lalajo. Film Sunda, kudu karasa nyundana, ulah siga film Indonésia anu teu pati karasa Indonésiana, salian ti basana.

Lamun urang lalajo film India, ti mimiti detik awal dina tayanganna ogé geus karasa Indiana. Teu béda jeung lalajo film Mandarin, koréa, Jepang, jeung sajabana. Para sinéas film di India, kalintang miduli tur reueus kana budayana. Ku kituna, dina saban lalakon film, salawasna némbongkeun jati-dirina, tur henteu sérab ku meuweuhna budaya Barat anu dianggap leuwih modern. Tug nepi ka aksarana ogé tetep dipertahankeun. Ku kituna, lamun film India atawa Mandarin didabing ku basa Indonésia, tetep baé moal dianggap film Indonésia. Aya rasa anu teu bisa dirobah, boh dina lalakonna, pon kitu deui dina cara ngagarapna.

Kiwari dunya film di Indonésia didominasi ku urang Jakarta. Para sineas film lolobana lulusan IKJ (Institut Kesenian Jakarta). Rumah Produksi riab di Jakarta. Ku kituna, lamun urang Bandung hayang makalangan di dunya film, tangtu kudu wani ngaprak ka Jakarta. Anu matak hélok, urang Jakarta mindeng ngagunakeun lokasi syuting di Bandung. Jadi, naha atuh lain urang Bandung sorangan anu nyarieun film di Bandung, tur hasilna adukeun jeung produk Jakarta.

Sawatara taun katukang, di Bandung kungsi aya Rumah Produksi nu ngaranna ESA Production. Éta ogé produserna mah lain urang Sunda. Kilang kitu, film anu dijieunna loba nu némbongkeun latar Sunda, katut aktor-aktrisna ngarékrut urang Sunda. Hasilna bisa ditayangkeun di télévisi nasional nu kakoncara. Hanjakal pisan, lila-lila beuki kaléléd ku produksi Jakarta, tug nepi ka antukna eureun mroduksi. Ti saprak harita, tacan kungsi kacaturkeun deui Rumah Produksi anu produktip nyieunan sinétron. Padahal, lamun ngeunteung kana lalakon ESA Production mangsa keur jaya, sabenerna urang Sunda ogé bakal mampuh nyieun Rumah Produksi anu medalkeun film-film nu mibanda latar Sunda.

iwari di Bandung dug-deg télévisi lokal. Tangtuna ogé kasempetan pikeun ngalalanyahan medalkeun film-film Sunda, misalna filmisasi carpon. Kari pilihan carpon-carpon petingan anu kasawang pihadéeun diangkat kana film. Tina filmisasi carpon, tangtu lila-lila mah bakal kana filmisasi novél Sunda. Pasualanana, ukur kawani, kahayang, kadaék, jeung kacinta. Henteu bisa sosorangan, da puguh merelukeun waragad. Saha nu wani ngawaragadanana? Sanggeus kajawab éta pananya mah, asana moal hésé néangan sinéas film nu boga kahayang, kadaék, jeung kacinta kana budaya Sunda. Muga, urang Bandung ulah saukur kakoncara punjul dina meunteun film-film di Indonésia, tapi kudu kakoncara punjul nyieun film-filmna. Ngan hiji pangjurungna: pasti bakal bisa!***

SUMBER  :

http://galuh-purba.com/film-bandung-kudu-manggung/